Ebólasýking greinist í fleiri löndum

Hópsýkingar af völdum Ebólaveiru ganga yfir um þessar mundir í Gíneu á vesturströnd Afríku. Þeirra varð þar fyrst vart í byrjun febrúar og síðar hafa tilfelli verið staðfest í Líberíu auk þess sem grunur leikur á tilfellum í Síerra Leone, Malí og Ghana.

Miðað við 4. apríl síðastliðinn höfðu 143 einstaklingar greinst með óstaðfesta Ebólasýkingu í Gíneu og 54 þeirra látist. Í Líberíu hafa greinst 14 slík tilfelli og sjö hinna sýktu hafa látist.

Ebólasýking er blæðandi veiruhitasótt með hárri dánartíðni, eða allt 90%. Einkennin lýsa sér með skyndilegum hita, veikindatilfinningu, vöðvaverkjum, hálssærindum, uppköstum, útbrotum og marblettum. Blæðingar sem geta skemmt innri líffæri leiða jafnan til dauða.

Meðgöngutími sjúkdómsins (frá smiti til sjúkdómseinkenna er 2–21 dagur). Sjúkdómurinn smitast ekki fyrr en einkenni koma fram og þá með beinni snertingu við sýkt blóð eða aðra líkamsvessa. Sjúkdómurinn smitast ekki með öndunarvegum.

Engin sértæk meðferð er til gegn sjúkdómnum né bólusetning, en unnt er að beita sóttvarnaráðstöfunum, svo sem smitgát og einangrun sýktra og varkárni við meðferð líka þeirra sem sýkst hafa. Vegna hins langa meðgöngutíma má búast við fleiri tilfellum en góðar vonir standa til að unnt verð að stöðva frekari útbreiðslu sjúkdómsins.

Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin og Sóttvarnastofnun Evrópusambandsins mæla ekki gegn ferðalögum til áðurnefndra landa enda er smithætta ferðamann hverfandi lítil. Mælst er til þess að ferðamenn forðist:

• Beina snertingu við blóð eða aðra líkamsvessa frá sjúklingi sem haldinn er Ebóla-sjúkdómi 
• Snertingu við dauð, villt dýr, s.s. apa, antílópur, broddgelti og leðurblökur
• Óvarin kynmök við einstakling sem er að ná sér eftir veikindi
• Snertingu við sérhvern þann hlut, s.s. nálar, sem hafa mengast af blóði eða öðrum líkamsvessum sjúklings.

Ferðamenn sem koma frá svæðum þar sem Ebólasýkingar hefur orðið vart og fá einkenni hans innan þriggja vikna eftir heimkomu eiga ávallt að leita læknishjálpar og greina frá ferðum sínum. Þrátt fyrir að um ósennilegan atburð sé að ræða er mikilvægt að heilbrigðisstarfmenn hafi hann í huga.

Heimild: landlaeknir.is