Hugleiðing dagsins frá Guðna Gunnarssyni lífsráðgjafa

Að lofa sig og vera lofaður

Við heitbindum okkur, gefum okkur, lofum okkur – við verðum lofuð því að vera skaparar og leiðtogar í eigin lífi, rétt eins og við erum (sum eða mörg okkar) tilbúin að lofa okkur annarri manneskju fyrir lífstíð í hjónabandi.

Við lofum okkur öðrum manneskjum, bindum okkur vinnu á metnaðarfullan hátt, verjum börnin okkar og fjölskyldumeðlimi, hvað sem það kostar. Samt viljum við ekki standa með sjálfum okkur, í blíðu og stríðu, vera trygg og trúföst; viljum ekki elska okkur eins og við erum, hættum smám saman að verða trú-verðug og fyllumst van- trausti í eigin garð.

Af hverju heitbindumst við annarri manneskju áður en við höfum mátt og heimild til að heitbindast sjálfum okkur?

Heitbinding við eigin tilvist og eigin persónu er ekki flóknari athöfn en að giftast annarri manneskju. Í henni felast nákvæmlega sömu hugmyndir. Samt er okkar eigin heitbinding mikilvægari.

Heitbindingin er að skrifa undir á punktalínuna – að ganga að eiga sig, með kostum og göllum, í blíðu og stríðu.

Að heitbindast sjálfum sér.

Og einmitt þá rætist ævintýrið sem við höfum lesið um frá barnæsku – froskurinn losnar úr álögunum og breytist aftur í prins eða prinsessu.