Hverju veitir þú athygli - hugleiðing Guðna á laugardegi
Þú ræður alltaf hverju þú velur að veita athygli.
Allt sem þú veitir athygli vex og dafnar.
Og þannig kviknar ljósið og það logar allan tímann – ekki aðeins þegar markmiðinu er náð heldur alla leiðina, með hverju litlu skrefi, á hverju andartaki þegar vel gengur og líka þegar þér finnst þér ganga illa, því þegar við höfum tilgang til að standa á og skýr markmið sem byggjast á draumi þá getum við átt við flækjur og snúninga sem verða á vegi okkar.
Þá getum við svo sannarlega tekið alla snúninga sem ferðalagið býður upp á – notið lífsins. Og lífið er snúið, eins og núið sem er aldrei búið.
Því að manneskja með tilgang dæmir ekki það sem gengur á – hún bara er og hún hreyfir sig og nýtur lífsins.
Ferð með tilgangi er ferð án fyrirheits.
Ferð með tilgangi er ferð án fyrirheits, án væntinga, og skrefin í þeirri ferð eru stigin í trausti og nautn, upp fallega og aflíðandi brekku sem felur ekki í sér átök við hvassa tinda.
Ferð án fyrirheits getur því aldrei valdið vonbrigðum.
Við skiljum hugmyndina um skilyrðislausa ást, t.d. gagnvart börnunum okkar:
„Ég elska þig og mun alltaf gera, hvað sem á gengur.“
Þetta er ást án fyrirheits – án skilyrða. Aðeins ást.
Að líta á lífið sem ferð án fyrirheits.
„Ég elska að vera til og lifa – ég elska allt sem á gengur, því allt er eins og það á að vera, allt er eins og ég vil að það sé. Ég elska ferðina sem er lífið.“