Til hvers að dæma - Guðni og hugleiðing á föstudegi
Til hvers að dæma? Og á hvaða forsendum?
Maður sat í lest, upptekinn við að lesa dagblað. Með honum voru tvö óstýrilát börn og ef eitthvað var efldust þau í iðju sinni og urðu sífellt háværari.
Á móti þeim sat maður sem fannst hann ekki hafa frið til að lesa sitt eigið dagblað. Að lokum fékk hann nóg af látunum í börnunum og sagði hvasst:
„Hefurðu enga sómakennd? Eru þetta ekki börnin þín? Þau valda öllum ónæði og þér virðist vera alveg sama?“
Faðir barnanna leit upp, fullur auðmýktar:
„Ég hafði bara ekki brjóst í mér að hasta á börnin. Við vorum að koma af spítalanum þar sem við kvöddum eiginkonu mína og móður barnanna í hinsta sinn. Ég fékk mig ekki til að þrengja meira að þeim og þykir mjög leitt að þau hafi truflað þig.“
Þegar við dæmum og drögum ályktanir þá gefum við okkur að við búum yfir nægilegum upplýsingum til þess; gefum okkur að við skiljum samhengi annarra og allt stóra samhengið. En við erum aðeins að stað festa eigin hugarburð.