Ég á marga góða félaga sem hafa breytt lífi sínu í gegnum fjölbreytileg tólf spora samtök. Þau eru gott dæmi um umgjörð sem getur haft mikil áhrif á líf fólks til hins betra. En stundum hefur komið upp sú vangavelta hvort málflutningur minn sé ekki á skjön við inntakið í boðskap tólf spora samtaka.
Ég er alls ekki á því. Í tólf spora samtökum er vissulega talað um að trúa og treysta æðri mætti, en sú skilgreining er hins vegar algerlega undir hverjum og einum komin. Og margt tólf spora fólk lítur svo á að guð sé einfaldlega besta mögulega útgáfa af sjálfu sér; einskonar fullkominn sannleikur, æðruleysi og frelsi. Sú hugmynd passar fullkomlega við minn málflutning – að við séum mátturinn og dýrðin og að okkar sé ábyrgðin.
Og jafnvel þótt talað sé um æðri mátt í tólf spora samtökunum þá er staðreyndin sú að öll framganga í sporunum byggist á frumkvæði einstaklingsins. Tólf spora samtök eru ekki með - ferðaráætlun þar sem þú skráir þig inn til að láta aðra lækna þig. Þú gerir það sjálfur með því að framkvæma tiltekin spor og ert þar með krafinn um að taka ábyrgð á eigin tilvist.
Minn málflutningur snýst í kjarna sínum um tvennt: Í fyrsta lagi að við látum af skaðlegri og víðtækri fjarveru með því að mæta inn í augnablikið og endurheimta orkuna okkar og í öðru lagi að allan sannan mátt sé að finna í hverju og einu okkar.
Við trúum aldrei umfram okkur sjálf. Ef við trúum ekki á okkur sjálf og á eigin mátt getum við ekki trúað á neitt annað, ekki umfram eigin trú. Til að tengjast mættinum, náttúrunni og guði verðum við að byrja á því að tengjast okkur af fullum krafti og skínandi skæru ljósi.