Við Íslendingar eigum mikið af rafmagni en slíkt gróðurhús þyrfti brot af því rafmagni sem álver eða kísilverksmiðjur þurfa. Verðið á rafmagni til þessara gróðurhúsa ætti að vera hægt að selja þangað á nánast kostnaðarverði þar sem hagnaðurinn kæmi til baka í formi ódýrs grænmetis og ávaxta ásamt útflutningstekjum. Hægt væri að fara t.d. í samstarf við Whole Foods Market í USA um sölu og markaðsetningu á afurðum verksmiðjunar en möguleikar okkar Íslendinga á þessu sviði eru miklir þar sem við eigum ódýra orku, eitt besta vatn í heimi og frábært fólk til að vinna verkið. Einnig væri hægt að setja af stað þróunarverkefni með Landsvirkjun þar sem markmiðið væri að framleiða allt rafmagn á staðnum með vindorku eða öðrum orkugjöfum þar sem markmiðið væri að leggja ekki meira land undir virkjanir.

 

Þegar framleiðslan er kominn í fullan gang og farin að standa undir sér gæti eignarhald hennar færst til starfsmanna gróðurhússins og eignarhluturinn skiptast jafnt á milli allra sem þar vinna. Fyrirtækið myndi endurgreiða ríkissjóði upphaflegu fjárhæðina ásamt vöxtum. Góður hluti af umframhagnaði fyrirtækisins myndi hins vegar alltaf renna í sjóð sem væri notaður til að græða upp þau landsvæði sem liggja undir skemmdum og/eða er búið að að eyðileggja af mannavöldum. Fyrirtæki eru jú ekkert án starfsmanna sinna og við fólkið í landinu eigum að nota skattpeninga okkar til að tryggja að fjárfestinginn sitji eftir hjá þeim sem vinna verkið. Arður okkar hinna verður í formi lægra vöruverðs og leikskólar/skólar geta boðið upp á eins mikið af grænmeti og ávöxtum og þeir vilja.

 

Þetta gætum við svo gert á sex öðrum stöðum á landinu (eða samtals sjö verksmiðjur og engin yrði eins) og ættum þar af leiðandi að geta skapað gríðarlega verðmæta vöru sem myndi skila öllum þeim sem taka þátt auknum lífsgæðum og við myndum skilja eitthvað eftir fyrir afkomendur okkar. Mætti vel hugsa sér að næsta verksmiðja yrði sett í Helguvík en þar fyrir er bygging sem hægt væri að koma af stað framleiðslu í á mjög skömmum tíma, en Suðurnesjamenn þurfa nauðsynlega á nýjum atvinnutækifærum að halda.

 

En byrjum bara á Bakka við Húsavík. Byggingin yrði hönnuð af íslenskum hönnuðum og arkitektum en þar vantar einnig störf þar sem lítið hefur verið gert fyrir þann hóp en við erum búin að útskrifa töluvert mikið af fólki í þeim geira undanfarin 10-15 ár og fæst hafa þau vinnu við það sem þau lærðu. Það sem farið yrði fram á við hönnuði byggingarinnar er eingöngu það að hún falli vel inn í landslagið og hún yrði hönnuð sem "skartgripur" á móður okkar jörðinni en við Íslendingar erum búnir að setja niður nógu margar mjög "ljótar" verksmiðjur víðs vegar um landið. Það kostar ekkert meira að láta framleiðslufyrirtæki líta fallega út og vera í samhljómi við umhverfið.

 

Ég legg til að við hönnun byggingarinnar verði stuðst við "Flower of Life" (Blóm lífsins) hönnunarfræði en þannig eru jú "geislar skaparans" í laginu, en því miður hefur okkur ekki verið kennd þessi hugmyndarfræði heldur henni haldið frá okkur (höfundur er iðnhönnuður og var ekki kennd hugmyndafræði Flower of Life heldur uppgvötaði hana sjálfur á undanförnum tveimur árum). Markmið verkefnisins ætti að vera að kynna fyrir fólki þá möguleika sem "Blóm lífsins hönnunarfræðin" hefur en margir af gömlu meisturunum notuðust við þá hugmyndafræði og er það líklega ein af ástæðum þess hversu hæfileikaríkir þeir voru. Ef börnunum okkar yrði kennd þessi hugmyndarfræði myndi það hafa stórkostlegar afleiðingar til hins betra fyrir okkur í framtíðinni.

Þessar "gróðurhúsaparadísir" yrðu hannaðar þannig að þær myndu einnig hýsa ferðaþjónustu/hótel þar sem lífrænt og eco túrismi yrði kynntur og verða kennslusetur fyrir erlenda aðila sem vilja kynna sér stefnu okkar Íslendinga á þessu sviði. Einnig legg ég til að hluti af hverju gróðurhúsi færi undir "útskriftarheimili" eldri borgara (fáranlegt að kalla þetta elliheimili og til háborinnar skammar hvernig hlúð er að eldri borgurum þessa lands, þetta er jú fólkið sem bjó okkur til og barðist í "eymd og volæði" til að við gætum haft það betra, gleymið því ekki) þar sem eldri borgarar landsins geta eytt ævikvöldi sínu í "Paradís". Eldri borgurum yrði gert kleift að vinna í gróðurhúsunum eins lengi og þau hafa áhuga og heilsu til og eða hafa sín svæði til að rækta eigin garð til einkaneyslu. Það mætti einnig hugsa sér að 8.-10. bekkir grunnskólanna leggi leið sína til eldri borgaranna 1-2 sinnum í viku þar sem hluti af menntun þeirra væri að kenna eldri borgurum nýja tækni og læra af þeim eldri gömlu aðferðirnar sem eru óðum að týnast. 

 

Á Bakka við Húsavík rennur lítil á sem hægt væri að láta renna í gegnum húsið en hún myndi nýtast í áveitur og þar væri einnig hægt að búa til lítið vatn þar sem gestir gætu veitt silung í matinn gegn vægu gjaldi. Einnig yrði gróðurhúsið opið öllum þannig að hægt verði að koma með börn sín allt árið um kring og leyfa þeim að tína sjálf ávexti og grænmeti í eigin körfur og greiða þannig ennþá lægra verð fyrir mat. 

 

Núverandi grænmetisbændur á Íslandi myndu einnig njóta góðs af þessu því eðlilegt þætti að þeir fengju rafmagn á svipuðu verði og hin stóru gróðurhúsin, enda myndi ég leggja til að þeir bændur sem eru með slíka framleiðslu í dag myndu hjálpa við að koma slíkum iðnaði á laggirnar og gætu t.d. virkað sem þróunarsetur fyrir stærri verksmiðjurnar þar sem þeir bændur eru nú þegar með þekkingu, reynslu og menntun á þessu sviði.

 

Þeir sem hafa hingað til flutt inn grænmeti og ávexti til landsins þurfa ekki að óttast því þá munum við fá í lið með okkur við að flytja framleiðsluna úr landi og þannig enn og aftur VINNA ALLIR!