Besti dagur lífs míns - hugleiðing Guðna á laugardegi

Í dag er besti dagur lífs míns

Að opna augun að morgni, finna loftið í lungunum og blóðið í æðunum og hrópa samstundis upp af þakklæti fyrir að vera á lífi og dansa og fagna, liggjandi í rúminu.
Einu sinni kom ég fram á kaffistofu í vinnunni og hitti þar mann að morgni til. Hann var frekar framlágur. Í mér var galsi því ég hafði verið þakklátur á fótum í dágóðan tíma við það að skemmta mér og hvetja. Þegar ég kom fram og sá ástand félaga míns spurði ég:
– Hva? Hvað er að sjá til þín?
Hann leit upp, frekar aumingjalegur, og sagðist vera þreyttur.
– Nú? Af hverju ertu svona þreyttur?
– Ég svaf svo illa.
– Hvað ertu að segja? Mér dettur ekki í hug að sofa illa. Ef ég sofna ekki strax, þá hvíli ég mig samt. Af hverju svafstu svona illa?
– Ég veit það ekki.
– Og hvað var það fyrsta sem þú gerðir þegar þú vaknaðir í morgun?
– Ég hugsaði: Mikið rosalega er ég þreyttur.
– Hvað ertu að segja? Finnst þér skrýtið að þú sért þreyttur? Mér finnst það ekkert skrýtið, þú ert svo þreytandi! Veistu hvað ég gerði í morgun? Ég vaknaði og sagði: Ég elska þig Guðni. Og í dag er besti dagur lífs míns.