Ertu aldrei nóg?

Stanslaust áreiti frá öllum samfélagsmiðlunum og í raun aldrei friður. Unga fólkið oft eins og fangar símans, viljalaus verkfæri. Líta stundum út eins og uppvakningar og horfa varla upp til að taka eftir því sem er að gerast í kringum þau.

Þau eru ýmist í símanum eða I-padinum. Má ekki missa af neinu....ding, ding....skilaboðin hrynja inn og fleiri „like“. Verða að fanga augnablikið og taka það upp á „snapchat“.  

Augnablikið sem er í raun farið því þú varst of upptekinn við að taka það upp. Afleiðingin er sú að kvíði og þunglyndi er að aukast í heiminum, er að verða að faraldri.

Rannsóknir sýna að ungt fólk sefur minna, eyðir meiri tíma á samfélagsmiðlunum, horfir meira á sjónvarp og er í tölvuleikjum, en heilsan dvínar.

Sem móðir fjögurra barna hef ég miklar áhyggjur af þessu. Ég viðurkenni að ég er sjálf oft í símanum, er að vinna, skoða, spekúlera, pósta og fylgjast með. Við fullorðnir erum oft á tíðum ekkert skárri.......... jafnvægi milli vinnu og einkalífs nánast horfið, því við getum auðveldlega unnið allan sólarhringinn. Alltaf tengd, alltaf í vinnunni .... en samt ekki, því ég er heima, en  hugurinn er ekki á staðnum.  Margir útúr stressaðir af of miklu álagi og áreiti í mörg, mörg ár. Við virðumst bara hafa minni tíma en áður. Það eru líklegast færri tímar í sólarhringnum eða hvað eftir að allir  samfélagsmiðlarnir bættust við allt annað sem þarf að sinna og gera. Hvaða áhrif ætli þetta hafi á fjölskyldulífið og börnin?

Samfélagsmiðlar eru frábærir að mörgu leyti en að mínu mati hinsvegar alls ekki. Verst finnst mér samanburðurinn. Sama hvaða árangri við náum, þá er alltaf einhver sem nær betri árangri. Eitt fermingarbarnið fær flottari gjafir en þú, útskriftarnemi með betri einkunnir eða kláraði námið á styttri tíma, sumir eru betri í fóbtolta, skora flottari mörk, eru skemmtilegri, sætari, í betra formi og einfaldlega bara að gera skemmtilegri hluti. Samfélagsmiðlarnir eru notaðir til að sýna hvað við elskum fólkið okkar mikið, eiginlega meira en næsti maður og hvað börnin okkar eru að ná frábærum árangri í skóla, einkunnirnar stundum settar inn og allir hressir. Ef ég fæ nógu mörg „like“ þá er ég allavega falleg, annars ekki. Allt er þetta hluti af einhverri glansmynd .

Á unglingsárunum er alveg ótrúlega mikið að gerast í okkar líkama, hormónar á fullu, sjálfsmyndin að mótast og vinirnir verða oft mikilvægari en fjölskyldan. Gríðarlega stór og mikilvægur tími í lífi okkar allra. Á meðan sjálfsmyndin er að mótast er alls ekki heilbrigt að vera stöðugt að bera sig saman við aðra, sem virðast vera betri, þannig að við förum að leita að einhverjum sem nær lakari árangri til að við lítum betur út. Virkum betri. Erum einhvern veginn aldrei nóg!

Í þessum heimi er það auðvitað alltaf þannig að sumir  eru færari en aðrir. Það skiptir engu máli. Það getur ært óstöðugan að pæla endalaust í því og gerir ekkert annað en að rýra sjálfstraustið og sér í lagi þegar verið er að byggja það upp. Við verðum að einbeita okkur að okkur sjálfum og skoða allt það jákvæða í staðinn fyrir það neikvæða. Það er ekki hægt að vera góður í öllu.

Allir eru góðir í einhverju. Hver og einn hefur sinn styrkleika, ræktum þá frekar en að pæla í hvað við getum ekki. Hvað erum við að gera vel, skoða það líka, helst alla daga.

Prófum að gefa okkur frí frá samfélagsmiðlunum í smá tíma jafnvel þó það sé ekki nema til þess að minnka þann tíma sem í þá fer. Gerum eitthvað skemmtilegt í staðinn eða látum okkur bara leiðast, sem er líka heilbrigt og hollt.

Höfundur greinar:

Anna Steinsen