Hálfnað verk þá hafið er - Guðni með hugleiðingu á mánudegi

Öll hálfnuðu verkin sem samt eru hafin ...

„Hálfnað er verk þá hafið er.“
Þessi staðhæfing getur alveg verið sönn. Um leið og við heitbindum okkur inn í skriflegt og tímasett markmið sem byggir á tilgangi erum við langt komin og þegar lögð af stað.

En ...

En hver er þá ástæðan fyrir öllum hálfkláruðu verkunum? Ásetningi sem við setjum okkur, aftur og aftur, aðeins til að svíkja hann? Því að líf okkar er uppfullt af „góðum“ ásetningi um að bæta okkur á ýmsum sviðum lífsins – komast í betra form, hafa meira samband við vini og fjöl- skyldu, þrífa bílinn oftar, lesa meira. Listinn er ótæmandi.

Fyrir þessu eru tvær ástæður:

Fyrri ástæðan er skortur á innistæðu. Við gerum aðeins það sem við teljum okkur hafa heimild til að gera. Heimildin byggist á getu okkar til að þiggja ást og velsæld. Enginn fer umfram sína eigin heimild – hún er lykillinn að velsældinni.

Síðari ástæðan er skortur á tilgangi. Um leið og ég set niður fyrir mér af hverju ég vil stunda líkamsrækt reglulega þá geri ég það – þegar tilgangurinn er ljós, þegar tilgangurinn er ást, þegar tilgangurinn er yfir höfuð til staðar. Því að líkamsrækt á for­ sendum skortsins (ég vil vera meira töff og aðlaðandi fyrir hina) mun ekki endast og hún verður alveg örugglega ekki til að auka ástina og frelsið í mínu lífi.

Ef ég tel mig sannarlega vilja komast í betra form og tek fyrsta skrefið með því að kaupa árskort í ræktina ... af hverju vel ég að hætta að mæta eftir þrjá mánuði?

Þegar við setjum okkur markmið sem eru skrifleg, nákvæm og tímasett, þá náum við þeim. Spakur maður sagði eitt sinn að markmið væru draumar með tímamörkum. Það fannst mér alltaf gáfulega orðað.

Og þykir enn.