Tómataleitin mikla
Sjálf er ég ein af þeim sem set allt grænmeti beinustu leið inn í ísskáp.
Rauðir og grinilegir
Sjálf er ég ein af þeim sem set allt grænmeti beinustu leið inn í ísskáp. Þetta er algjörlega ómeðvitað og ef ég velti því fyrir mér af hverju, þá á ég engin svör. Giska helst á að ég geti svarað því einu til; ,,Af því að mamma gerði það!”
Og þegar ég er með nýtt hráefni kynni ég mér sjaldnast hvernig eigi að geyma það til að halda gæðunum. Ég er hreinlega haldin áráttuhneigð hvað öll matvæli varðar og sting öllu í ísskápinnn, nema nokkrum tegundum af ávöxtum. Ég las nefninlega fyrir nokkrum árum að það væri ágæt regla að geyma ávextina á eldhúsborðinu, þó ekki væri nema til að vera duglegri að gæða sér á þeim sjálfur. Ég greip þessa setningu á lofti og reyni alltaf að geyma ávexti í skál á borðinu. Og bragðið virkar svo vel í það minnsta heima hjá mér þar sem margir svangir munnar ganga framhjá ávaxtadisknum; ávaxtaskálin er alltaf tóm.
Fyrir stuttu las ég svo í allt öðru blaði að það væri góð regla að geyma tómata við stofuhita og tilvalið að geyma þá á eldhúsborðinu. Þar sem ég var búin að ákveða að hafa lasagna í matinn næsta dag, hugsaði ég mér gott til glóðarinnar og ákvað að gera örlitla tilraun; ég skellti 10 tómötum í skál við hliðina á eldavélinni.
Þegar ég fór síðan að undirbúa lasagnaréttinn minn næsta dag varð ég meira en lítið hissa. Tómataskálin var galtóm! Ég hóf mikla leit, taldi víst að ég væri komin með alvarlegar minnisraskanir og fínkemdi ísskápinn. Stóð í þeirri trú í örlitla stund að ég hefði bara ætlað að setja þá í skál. Hvergi fundust tómatarnir. Á meðan leitin stóð yfir, birtist heimasætan á heimilinu og spurði hvað gengi eiginlega á. Ég útskýrði fyrir henni að ég væri búin að týna tíu tómötum á óskiljanlegan hátt. Um leið og ég sagði orðið, tómatar, færðist sælubros yfir andlitið á henni; ,,Ó, mamma, viltu kaupa fleiri á eftir. Við tókum þá með í nesti í morgun. Þeir voru rosalega góðir!” Gleðitilfinningin yfir því að börnin borðuðu hollt nesti, yfirtók pirringinn yfir því að þurfa að fara aftur út í búð og kaupa fleiri tómata og kvöldmaturinn kæmist þarf af leiðandi hálftímanum seinna á borðið.
Ég frétti nýlega að paprikur geymast líka vel við stofuhita, rétt eins og tómatarnir. Persónulega vildi ég gjarnan geta geymt grænmetið á eldhúsborðinu og fylgja eftir þessum góðu ráðum en eftir tómatahvarfið mikla, veit ég að ég þarf hreinlega að fela allt grænmeti sem ég vil eiga eða velja þann kost að kaupa tvöfaldan skammt!
Margrét V. Helgadóttir
Heimild: islenskt.is