Sannleikurinn er þó sá að sjálfsfróun getur stuðlað að þyngdartapi, kveikt undir ástríðum og aukið gæði samlífs para.
Sjálfsfróun sem fæðir af sér fullnægingu hjálpar líkamanum að leysa boðefni úr læðingi; dópamín, endorfín og oxytocin, en síðastnefnda boðefnið er þekktast fyrir að ýta undir löngun til nándar og jákvæðra tilfinninga. Þegar líkaminn leysir þessi boðefni úr læðingi, minnkar að sama skapi kortisólmagnið í líkamanum, en kortisól er streituhormón. Þeir sem glíma við of mikið kortisólmagn glíma oft við bólgur og bjúg, borða til að sefa eigin tilfinningar, eiga erfitt með svefn og þekkja ótæpilega þyngdaraukningu. Því er ekki ofsögum sagt að reglubundin fullnæging ýti undir þyngartap og betri heilsu.
Þeir sem eru með hátt magn oxytocin eru hamingjusamari og hafa minni löngun til að borða sætindi og skyndibita; með öðrum orðum, hamingjusamt fólk hefur ekki löngun til að borða yfir tilfinningar sínar. Jafnvel þó viðkomandi nái ekki hámarkinu og fái þannig ekki fullnægingu, framleiðir líkaminn engu að síður oxytocin við sjálfsfróun og að sjálfsögðu í auknum mæli hjá fólki sem fróar sér reglulega.
Meltingarfærin og sálartetrið eru beintengd. Þetta mun vera vísindalega rannsakað, en reglubundin sjálfsfróun getur dregið úr vindverkjum, uppþembu og almennum óþægindum í kviði; reglubundin fullnæging getur sumsé komið reglu á meltinguna.
Fengið af vef sykur.is