Þegar þú fyrirgefur - Guðni og hugleiðing dagsins

Við hvorki tölum um, hugsum né upplifum neitt annað en okkur sjálf.

Þegar við drögum aðra sem fórnarlömb inn í okkar eigin spuna er það eingöngu gert til að réttlæta eigin tilvist. Þegar við þurfum að réttlæta eigin tilvist þá höfum við klárlega fordæmt okkur sjálf. Hver dómur er sjálfsréttlæting – hver sjálfsréttlæting er dómur.

Fyrirgefning er ákvörðun og val.

Þegar við dæmum og drögum ályktanir þá gefum við okkur að við búum yfir nægilegum upplýsingum til þess; gefum okkur að við skiljum samhengi annarra og allt stóra samhengið.

En við erum aðeins að stað­ festa eigin hugarburð.
Að fyrirgefa er að sleppa og frelsa. Aðeins þú getur losað þína eigin fjötra – enginn getur fyrirgefið þér og þú getur ekki fyrirgefið neinum öðrum.

Af hverju? Vegna þess að þegar þú segist fyrirgefa öðrum þá ertu um leið að fella dóm – að lýsa yfir sök viðkomandi og því að hann sé ekki nógu góður eins og hann er.

Þegar þú fyrirgefur þér losarðu aðra undan því oki að vera sálfræðilegir fangar þeirrar skynjunar þinnar að þeir séu ábyrgir fyrir líðan þinni, þó þeir beri sannarlega ábyrgð á sínum gjörðum.